Καλορίζικη η "αργυροσέληνες"! Τι εμπνευσμένη λέξη και το ποίημα επίσης! Πολύ όμορφη στιγμή για κάτι νέο! Χρόνια πολλά Γιούλη (η αλήθεια είναι ότι σε νιώθω περισσότερο σαν Αίγλη:)
Οι ποιητές, λέω, roadartist, στην άλλη πλευρά του μολυβιού τους φυλάνε εκείνη τη μαγική άκρη γομολάστιχας. Σβήνουν τη λήθη κι αποκαλύπτεται διστακτική η αλήθεια που - άθελα ή κρυφά; - γράφει ο άνθρωπος πλάνης στην τροχιά της βούλησής του.
Margo, χρόνια πολλά και όμορφα κι ευλογημένα. Στ’ αλήθεια κι εγώ νιώθω να ταιριάζω στο Αίγλη μια χαρά. Οι αργυροσέληνες είναι παλιά συντροφιά για μένα. Αν και όποτε θέλουν εκείνες έρχονται. Ήρθαν λοιπόν ξαφνικά κι αναστάσιμα και απαίτησαν τη δημοσίευση της περιπέτειας του ποιητή. Μπορώ να φέρω αντίρρηση;
Χαίρομαι που το απόλαυσες, photonio. Η φλόγα, αδιάλειπτα άσβεστη μέσα μας, με υπομονή επιμένει να περιμένει πότε θα γυρίσουμε την πλάτη στους περισπασμούς να φωτίσει το τραγούδι μας.
Σοφό αυτό, Γιάννη: "από κάποια πατρίδα". Γιατί πατρίδα είναι όπου γεννιέται κάποιος κι αναθρέφεται – όσες φορές αν χρειαστεί να γεννηθεί. Μπορεί να είναι ένας τόπος, ένας άνθρωπος, ένας στοχασμός.
![Αργυροσέληνες [λόγοι τρεις]](https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhV-XvvOW9c0SLugEpp-Ci-YgDwm0lbSgYWhWSRwnTrMeB8a2zPS0iMp-LrlmbF3cYN5zQ1bqn5leb5zrn8KHT0TlBlphLe1BKL9ZC0SFjqZmzPFMsHwUKE1EiZEB9yHZ33eUyfOUEof6G2pE7lGeC-oH1nj9hhIxgtVZEapW-7XT6eVXJWEf_mCdf7xA=s1120)
...στους ποιητές που δεν γνωρίζουν λήθη...
ReplyDeleteΠολύ όμορφο..
Τη καλησπέρα μου Αίγλη!
Φλόγες αργυροσέληνες...Τι ομορφο που μου ακουστηκε αυτο...
ReplyDeleteΚαλημερα
Καλορίζικη η "αργυροσέληνες"! Τι εμπνευσμένη λέξη και το ποίημα επίσης! Πολύ όμορφη στιγμή για κάτι νέο!
ReplyDeleteΧρόνια πολλά Γιούλη (η αλήθεια είναι ότι σε νιώθω περισσότερο σαν Αίγλη:)
Οι ποιητές, λέω, roadartist, στην άλλη πλευρά του μολυβιού τους φυλάνε εκείνη τη μαγική άκρη γομολάστιχας. Σβήνουν τη λήθη κι αποκαλύπτεται διστακτική η αλήθεια που - άθελα ή κρυφά; - γράφει ο άνθρωπος πλάνης στην τροχιά της βούλησής του.
ReplyDeleteΜαρία, χαίρομαι να σε ξαφνιάζω τόσο ευχάριστα με αυτές τις λέξεις που μου δίνονται.
ReplyDeleteMargo, χρόνια πολλά και όμορφα κι ευλογημένα. Στ’ αλήθεια κι εγώ νιώθω να ταιριάζω στο Αίγλη μια χαρά. Οι αργυροσέληνες είναι παλιά συντροφιά για μένα. Αν και όποτε θέλουν εκείνες έρχονται. Ήρθαν λοιπόν ξαφνικά κι αναστάσιμα και απαίτησαν τη δημοσίευση της περιπέτειας του ποιητή. Μπορώ να φέρω αντίρρηση;
ReplyDeletepanta na se episkeftontai oi argiroselines , poli omorfo poiima !!!!
ReplyDeleteΧαίρομαι που το απόλαυσες, photonio. Η φλόγα, αδιάλειπτα άσβεστη μέσα μας, με υπομονή επιμένει να περιμένει πότε θα γυρίσουμε την πλάτη στους περισπασμούς να φωτίσει το τραγούδι μας.
ReplyDeleteΓεια σου Γιούλη. Από κάποια πατρίδα.
ReplyDeleteΣοφό αυτό, Γιάννη: "από κάποια πατρίδα". Γιατί πατρίδα είναι όπου γεννιέται κάποιος κι αναθρέφεται – όσες φορές αν χρειαστεί να γεννηθεί. Μπορεί να είναι ένας τόπος, ένας άνθρωπος, ένας στοχασμός.
ReplyDeleteγλαυκο το ιστολογιο
ReplyDeleteυπεροχο το ποιημα
#κυδος στην ποιητρια!
χαίρομαι τον ενθουσιασμό σου
ReplyDeleteωστόσο δεν ξέρω πώς θα εκφραζόταν αν καταστάλαζε αφού διάβαζες ολόκληρη την τριλογία